Tavli, M: Gözyaslarim Iftiharla Sunar

Tedaviye gülüp gecen yaralarim var benim. En sevdiklerimin ellerinden nakis nakis bakislarima islenmis habersizce. Kalabaliklar arasinda neden kayboldugumu sormayin bana, aslinda tek istegim insan selinin icinde kendimi unutturmak. Anlasana Takatim yok bir daha kendimi elevermeye, el üstünde tuttuklarimdan el muamelesi görmeye. Etrafim hep benden bir parca. Bak mesela karsimda dag gibi dikilen su hayal kirikliklarini görüyor musun Iste onlar bana uykusuz gecelerimden hediye. Hangi birini def edebilirim, hangi birini silip atabilirim Yapamam Keskelerimle defalarca yüzlesmem gerek benim, yikilan hayallerimi karsima alip af dilemeliyim. Neden mi Ruhumu enkaz altinda birakanla göz göze gelirse bu yürek, dayanamaz teslim olur, bilirim...
Zaafin varsa cellatina, kurbanligin hakkini verir insan. Belki bizi de özleyen biri vardir bir yerlerde. Tek sorun henüz tanismamis olmamizdir. Artik kimse benden bir fedakarlik daha beklemesin, ne biraktilar ki benden geriye Elimden gelen tek sey bu satirlar. Vicdanin nasil rahat bilmem ama gözyaslarim iftiharla sunar...


Ich habe Behandlungen und lache über meine Verletzungen. Ich war mir nicht ganz bewusst, dass die Blicke meiner Liebsten sich in meinem Unterbewusstsein verankert hatten.