R. Schumann'in Fantezi Dünyasina Bir Bakis

Alman Romantizminin müzikte en önemli figürlerinden biri olan Schumann'in yasam öyküsü ve besteleri adeta özdeslesmistir. Edebiyatla iç içe büyüyen besteci müzik kariyerine karar vermeden önce pek çok alanda deneyim kazanmis, sonunda bestecilik ile kendisini ifade etmeye tamamen yönelmistir. Müzigini yaratirken hayran oldugu fantastik Alman edebiyatindan yararlanmaktan kaçinmamis, yazarlarin sözcüklerle yakaladiklari atmosferi bestelerine yansitmaktan zevk almistir. Yasamina damga vuran büyük aski Clara Wieck, iç alemindeki ikilemi yansitan Eusebius ve Florestan, yenilikçi Alman romantik müzisyenlerini simgeleyen Davidsbündler, Commedia dell'Arte tipleri, "larva" dedigi maskeli müzik cümle ya da motifleri ile müzik tarihi ve piyano edebiyatinda essiz bir konuma ulasmistir. Schumann'in fantezi dünyasinin en önemli temsilcileri ise üç basyapittir: Op.9 Carnaval, Op.12 Fantezi Parçalar ve Op.17 Fantezi. Ilk ikisi karakter parçalarindan olusan süitlerdir; üçüncüsü ise Romantik Dönem'de yazilan en önemli sonatlardan biridir. Op.17'nin bölümlerinde Lied Formu ön planda gözükse de, asil güç Clara'yi maskeleyen inici motifin elindedir. Bu motif Döngüsel Formu saglar.