Mercier, P: Sahnede Ölüm

Alti yil önce o gün, yatagin kenarindaki varligini hissedince nasil uyandigimi asla unutamam. Beni uyandiran, yatagin kenarina oturman degildi. Yakinligindi, bakisindi ve o cok hafif, belli belirsiz sabun ve parfüm kokusuydu. Kisacik bir an yanima gelmek istedigini sandim ve kollarimi sana dogru uzatmaya hazirlandim. Ama sonra safak vaktinin solgun isiginda üzerinde yol kiyafeti oldugunu gördüm... Ellerin kucaginda dimdik oturuyordun. Bu durusunda insani korkutan bir kesinlik vardi, bakislarindaki kararlilik hicbir itiraza yer birakmiyordu. Adieu demekle yetindin. Yumruk yemis gibi kendimi tekrar yastiga biraktim. Gözyaslarimi gördügünde kararliligin bir an sarsilmis gibi geldi bana, iradene yeniden kavusmak icin gözlerini kapadin. Gözlerini acmadan ansizin üzerime egildin, alnimdan öptün.Lizbona Gece Treninin yazarindan insan iliskilerinin bilinmezligine dair derinlikli, cok katmanli bir roman. Taninmis bir piyano akortcusunun ikiz cocuklari olan Patrice ile Patriciayi, tasiyamayacaklari kadar agir bir sir birbirine baglamaktadir. Birbirleriyle görüsmedikleri alti yildan sonra ailede yasanan korkunc bir olay onlari zorunlu olarak yeniden bir araya getirir. Bu olayla birlikte kendileriyle ilgili baska sirlar da pes pese aciga cikacak, yollari alti yil önce ayrilan iki kardes anneleriyle babalarini ne kadar az tanidiklarini anlayacaklardir.