Wir Leonarda da Vinci (ePub)

Komenda Policji
– Gruby, sluchaj no. Wiem kim byles w dawnych czasach. Teraz twoja rola sie zmienila. Ja mówie, a ty odpowiadasz. Zrozumiano?
– Tak jest, panie komisarzu.
– No dobra. Ciesze sie, ze sie rozumiemy. Co robiles na tej posesji? Ale bez mataczenia. Moge wsadzic cie do aresztu. Wiesz o tym?
– Oczywiscie, ze wiem i nie chce tego. Powiem jak bylo, bez owijania w bawelne. Nie jest latwo zyc... Bierzemy wiec rózne roboty. Zlapalismy fuche. Przed paroma dniami zadzwonil do mnie jakis facet i obiecal dziesiec tysiecy zlotych, jezeli wyrzucimy z jego domu lokatorów. Prosta sprawa, wiec wzielismy. Ale zrobilo sie zbyt goraco i musielismy sie zwijac przed koncem akcji.
– A morderstwo?
– Jakie morderstwo? Nic nie wiem o zadnym morderstwie.
– Gruby, nie pierdol! To przeciez ty byles w tej piwnicy. To ciebie dzielnicowy tam spotkal! Nie widziales w piwnicy nikogo wiecej?
– Nie. Nie widzialem, ale slyszalem jakies kroki. Gdy przeszukiwalem piwnice, niczego podejrzanego nie widzialem. Powiedzialem to zreszta temu policjantowi. Slyszalem jak ktos wbiegl, ale go nie widzialem. Gdy sprawdzalem piwnice pewnie sie ukryl, a potem zabil tego staruszka i uciekl.
– Skad wiesz, ze to byl staruszek?
– Slyszalem jak mówiono o tym na miescie.
– No dobra, powiedzmy, ze ci wierze. A zwlok nie zauwazyles podczas przeszukiwania?
– Nie! Absolutnie nie! Tam nie bylo zadnych zwlok! Jak powiedzialem, to musialo byc pózniej. Zreszta w piwnicy bylo ciemno.
– Jestes pewny, ze ten ktos mógl sie ukryc w którejs z piwnic?
– No, chyba tak, to byloby mozliwe. Ale wtedy nie przypuszczalem, ze ktos tam moze siedziec. Bo niby dlaczego?
– No dobra Gruby. Na dzisiaj wystarczy. Daj mi ten numer telefonu, tego faceta, który zlecil wam te robote. Zostan w miescie. Wezwiemy cie jeszcze. Powiedz to twojemu szefowi.